Ο καρκίνος της αποχετευτικής μοίρας περιλαμβάνει τον καρκίνο των νεφρικών καλύκων (το σημείο που σχηματίζονται τα ούρα), της νεφρικής πυέλου, και του ουρητήρα (ο σωλήνας που μεταφέρει τα ούρα από τη νεφρική πύελο στην ουροδόχο κύστη). Αποτελεί το 5-10% των ουροθηλιακών καρκίνων. Στο 17% των περιπτώσεων συνυπάρχει ουροθηλιακός καρκίνος της ουροδόχου κύστης. Το 66% των όγκων αυτών είναι ήδη τοπικά διηθητικοί και το 7% ήδη μεταστατικοί κατά τη διάγνωση. Η νόσος είναι τρεις φορές συχνότερη στον άνδρα και παρουσιάζεται κυρίως σε ηλικίες 70-90 ετών. Το κάπνισμα, το ιστορικό του καρκίνου της κύστης, και η επαγγελματική έκθεση σε διάφορες χρωστικές και χημικές ουσίες αποτελούν τους κύριους παράγοντες κινδύνου.

Το κύριο σύμπτωμα του καρκίνου της αποχετευτικής μοίρας είναι η αιματουρία (αίμα στα ούρα) που παρουσιάζεται στο 70-80% των περιπτώσεων και δε συνοδεύεται από πόνο. Οσφυϊκό άλγος εμφανίζεται στο 20% ενώ συμπτώματα όπως ανορεξία, απώλεια βάρους, καταβολή, πυρετός και βήχας χαρακτηρίζουν τη μεταστατική νόσο. Το υπερηχογράφημα και η αξονική ουρογραφία αποτελούν τις κύριες διαγνωστικές απεικονιστικές μεθόδους. Η κυτταρολογική εξέταση ούρων θέτει την υποψία όγκου υψηλής κακοήθειας. Η ουρητηροσκόπηση, η εύκαμπτη ουρητηρονεφροσκόπηση και η λήψη βιοψιών αποτελούν τις κύριες ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους που επιβεβαιώνουν τη διάγνωση.

Η θεραπεία της νόσου είναι χειρουργική και εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως το μέγεθος, η ανατομική θέση, ο αριθμός, και η επιθετικότητα των όγκων, η πιθανή συνύπαρξη καρκίνου της κύστης ή απόφραξης του νεφρού, και η γενική κατάσταση και ηλικία του ασθενούς. Σε ασθενείς χαμηλού κινδύνου, είναι δυνατή η ενδοσκοπική αντιμετώπιση του όγκου με τη χρήση laser, ή η μερική ουρητηρεκτομή, ώστε να διατηρηθεί ο σύστοιχος νεφρός. Η συντηρητική αυτή θεραπεία ωστόσο απαιτεί μια πιο στενή παρακολούθηση για την έγκαιρη ανίχνευση τοπικών υποτροπών.

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η ριζική νεφροουρητηρεκτομή αποτελεί την ενδεδειγμένη θεραπεία. Αυτή αποτελείται από την αφαίρεση του νεφρού, του ουρητήρα και ενός μικρού τμήματος της ουροδόχου κύστης σε ένα παρασκεύασμα. Η επέμβαση αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί ανοικτά αλλά και με ελάχιστα επεμβατικό τρόπο (λαπαροσκοπικά,   ρομποτικά).

Σε μεταστατική νόσο η επέμβαση είναι παρηγορητική σε περίπτωση έντονων συμπτωμάτων και με σκοπό της βελτίωσης της ποιότητας ζωής, ενώ η χημειοθεραπεία, ανοσοθεραπεία και ακτινοθεραπεία αποτελούν συμπληρωματικές μεθόδους αντιμετώπισης.